Donderdag 22 januari; mijn laatste volledige dag in Pottsville, maar ook Tealle’s 17de verjaardag. ’s We gingen naar een eetcafé in Currumbin met zicht over de oceaan om samen met een paar vrienden te gaan ontbijten en erna gingen we naar Tweed City om wat te shoppen. Die avond moest ik mijn koffer pakken en jap mama, ik doe er nog steeds uren over om mijn koffer te pakken.. Ik had mijn wekker goed op tijd gezet voor de volgende ochtend zodat ik op mijn gemak kon doen in de en niet nog meer stress zou hebben bij mijn vertrek. En natuurlijk, wat gebeurde er? Ik oversliep en moest me uiteindelijk dus heel erg haasten want ik wou heel erg op tijd daar zijn aangezien ik nog met 2 vrienden had afgesproken op de luchthaven die me kwamen uitzwaaien.
Het afscheid was erg zwaar, ik ging uiteindelijk als allerlaatste persoon het vliegtuig op en toen ik achterom keek stonden Brooke, Tealle, Tully, Robert en Michaela wenend naar mij te zwaaien, ook ik kon mijn tranen niet bedwingen en stapte dus al jankend het vliegtuig op. Het gevolg hiervan was dat iedereen me aanstaarde, omdat ze waarschijnlijk allemaal dachten dat ik gewoon voor een paar dagen op vakantie ging… Ik stapte het vliegtuig op en een hostess zei tegen mij “Don’t worry, you’ll see them again” waarop ik dramatisch “No, I won’t” antwoordde en nog harder begon te janken (wat achteraf gezien wel een beetje overdreven is want ik hoop hun volgend jaar terug te bezoeken, maar dat maakt het afscheid niet minder pijnlijk), ze gaf me papieren zakdoekjes en een glas met water. Aangezien ik de laatste persoon was die het vliegtuig op stapte, mijn zitplaats ergens achteraan in het vliegtuig was, ik een handtas en een trolley als handbagage had én ook nog eens een glas met water in mijn handen had was het een heel geklungel tot aan mijn zitplaats, en dat terwijl iedereen me aanstaarde omdat ik aan het janken was, amai wat was ik blij toen ik op mijn stoel zat! Op de vlucht (ongeveer een uur) naar Sydney kreeg ik mijn emoties onder bedwang en eenmaal op Sydney Airport aangekomen moest ik 5 uur wachten vooraleer ik op het vliegtuig richting Albury kon stappen. Gelukkig waren er heel wat winkeltjes en wifi, om de tijd wat te doden. Op de vlieger richting Albury begon ik toch wel zenuwen te krijgen, ook deze vlucht was ongeveer 1 uur. Op de luchthaven in Albury stond er een heel welkomstcomité op mij te wachten. Ze hadden zelfs een spandoek gemaakt, met een pot Vegemite op waarop stond ‘welcome to Albury Bieke’. We reden naar mijn nieuwe thuis, een zeer riante woning met alles er op en eraan inclusief groot zwembad. Chloés beste vriendin had typisch Australische gebakjes gemaakt als welkomst.
De volgende ochtend vertrokken we naar het vakantiehuis in Yarrawonga, ofja zeg maar villa ook weer met zwembad en alles wat je maar wenst, dit aan het meer Mulwala. Hier verbleven we tot dinsdagochtend met een hele hoop vrienden. Zaterdag maakten we een ritje op de jetski, deden we ‘biscuiting’ (op een band achter de boot hangen), maakten we ANZAC koekjes ( een Australisch/Nieuw Zeelandse specialiteit)... Wat het Mulwala meer zo speciaal maakt is dat het vol staat met dode gombomen, ooit was dit een groot bos maar toen de Murray rivier werd ingedijkt overstroomde het en zo ontstond dit meer.
Zondag was een heel speciale dag; Chloe mijn gastzus kwam terug van Duitsland waar ze 5 maanden op uitwisseling was geweest. ’s Avonds gingen we naar een show van de lokale waterski club kijken, wat heel erg indrukwekkend was! Op waterski’s en achter de boot vormden ze een piramide met 3 verschillende verdiepingen en ze deden nog heel wat andere knappe kunstjes! 26 januari (maandag) was het Australia Day, de nationale feestdag waarop gevierd wordt dat in 1788 de eerste vloot Australië bereikte. Een dag waar veel Aussies helemaal in op gaan, hetzelfde geldt voor mijn gastfamilie en hun vrienden. Het hele huis werd versierd in Australisch thema en ze hadden zelfs een hele outfit voor mij gezorgd met als opschrift ‘young, hot and aussie’.. dit t-shirt heb ik later ingeruild voor een topje met ‘Australia Rocks’ op.. ;) Die dag maakten we ook de typische Australische pavlova, we gingen weer op de ‘biscuit’ achter de boot en we gingen wakeboarden. En hierin verbaasde ik mezelf want na enkele keren te proberen stond ik recht, meer succes dus dan de keer dat ik ging waterskiën! Uiteraard hadden we ook een bbq want wat is een Australia day zonder bbq?
Dinsdag reden we terug naar Albury (ongeveer 1 uur) en die namiddag nam ik mijn tijd om mijn koffer uit te pakken en mijn kamer wat te personaliseren door foto’s en kaartjes op te hangen. ’s Avonds gingen mijn gastmama, Chloe, haar vriendin Laura en haar mama en ik wandelen, we wandelden doorheen het centrum van Albury en nadien ‘Monument Hill’ op, een stijle heuvel met op de top een monument ter herdenking van de Eerste Wereldoorlog en zicht over het centrum van Albury.
Op woensdagochtend ging ik samen met Chloe, Laura en een aantal vrienden ergens ontbijten. Rond de middag hadden we een meeting op mijn nieuwe school en kreeg ik een rondleiding, en vervolgens gingen we met een aantal vrienden naar de rivier de Murray die doorheen Albury stroomt. Aangezien hier geen strand te bespeuren valt, is de rivier de place to be op warme dagen. Donderdag was de start van het nieuwe schooljaar. Samen met Chloe ga ik naar Xavier High School, een private school. Het is allemaal nog wat wennen want alles is weer nieuw maar ik zie het helemaal zitten! Vrijdag was dus ook een gewone schooldag. Het uniform is hier wel wat anders.. 4 van de 5 dagen dragen we het sportuniform en iedere dinsdag dragen we ons formeel uniform. In de zomer is dit een kleedje en in de winter is dit een lange rok, tot aan de enkels! Niet te vergeten dat we in de zomer verplicht zijn om een hoed te dragen.. Doordat iedereen er hetzelfde uitziet valt het wel mee maar toch.. ;)
Gisteren zijn we naar Beechworth gegaan, een oud historisch stadje met een veel winkeltjes en restaurants op de hoofdstraat, allemaal in hun oorspronkelijke vorm (voornamelijk houten gevels) wat een country sfeer geeft. In dit dorpje woont ook mijn nieuwe WEP coördinator waarmee we een ontmoeting hadden. ’s Avonds gingen we een hapje eten in een Italiaans restaurant.
Mijn gastbroer, Jake, speelt waterpolo en had een match deze ochtend dus gingen we met z’n allen kijken. Ik had nog nooit een waterpolo match gezien maar het is dus eigenlijk handbal in het water, interessante sport! Nu zondagmiddag even rust, het perfecte moment voor een blogupdate!
Dikke knuffel,
Bieke
Ps: Het is nogal vanzelfsprekend dat mijn adres nu ook veranderd is, voor de mensen die me een briefje of kaartje willen sturen dit gaat op volgend adres : 970 Chenery Street, 2640 Glenroy NSW, Australia
Het afscheid was erg zwaar, ik ging uiteindelijk als allerlaatste persoon het vliegtuig op en toen ik achterom keek stonden Brooke, Tealle, Tully, Robert en Michaela wenend naar mij te zwaaien, ook ik kon mijn tranen niet bedwingen en stapte dus al jankend het vliegtuig op. Het gevolg hiervan was dat iedereen me aanstaarde, omdat ze waarschijnlijk allemaal dachten dat ik gewoon voor een paar dagen op vakantie ging… Ik stapte het vliegtuig op en een hostess zei tegen mij “Don’t worry, you’ll see them again” waarop ik dramatisch “No, I won’t” antwoordde en nog harder begon te janken (wat achteraf gezien wel een beetje overdreven is want ik hoop hun volgend jaar terug te bezoeken, maar dat maakt het afscheid niet minder pijnlijk), ze gaf me papieren zakdoekjes en een glas met water. Aangezien ik de laatste persoon was die het vliegtuig op stapte, mijn zitplaats ergens achteraan in het vliegtuig was, ik een handtas en een trolley als handbagage had én ook nog eens een glas met water in mijn handen had was het een heel geklungel tot aan mijn zitplaats, en dat terwijl iedereen me aanstaarde omdat ik aan het janken was, amai wat was ik blij toen ik op mijn stoel zat! Op de vlucht (ongeveer een uur) naar Sydney kreeg ik mijn emoties onder bedwang en eenmaal op Sydney Airport aangekomen moest ik 5 uur wachten vooraleer ik op het vliegtuig richting Albury kon stappen. Gelukkig waren er heel wat winkeltjes en wifi, om de tijd wat te doden. Op de vlieger richting Albury begon ik toch wel zenuwen te krijgen, ook deze vlucht was ongeveer 1 uur. Op de luchthaven in Albury stond er een heel welkomstcomité op mij te wachten. Ze hadden zelfs een spandoek gemaakt, met een pot Vegemite op waarop stond ‘welcome to Albury Bieke’. We reden naar mijn nieuwe thuis, een zeer riante woning met alles er op en eraan inclusief groot zwembad. Chloés beste vriendin had typisch Australische gebakjes gemaakt als welkomst.
De volgende ochtend vertrokken we naar het vakantiehuis in Yarrawonga, ofja zeg maar villa ook weer met zwembad en alles wat je maar wenst, dit aan het meer Mulwala. Hier verbleven we tot dinsdagochtend met een hele hoop vrienden. Zaterdag maakten we een ritje op de jetski, deden we ‘biscuiting’ (op een band achter de boot hangen), maakten we ANZAC koekjes ( een Australisch/Nieuw Zeelandse specialiteit)... Wat het Mulwala meer zo speciaal maakt is dat het vol staat met dode gombomen, ooit was dit een groot bos maar toen de Murray rivier werd ingedijkt overstroomde het en zo ontstond dit meer.
Zondag was een heel speciale dag; Chloe mijn gastzus kwam terug van Duitsland waar ze 5 maanden op uitwisseling was geweest. ’s Avonds gingen we naar een show van de lokale waterski club kijken, wat heel erg indrukwekkend was! Op waterski’s en achter de boot vormden ze een piramide met 3 verschillende verdiepingen en ze deden nog heel wat andere knappe kunstjes! 26 januari (maandag) was het Australia Day, de nationale feestdag waarop gevierd wordt dat in 1788 de eerste vloot Australië bereikte. Een dag waar veel Aussies helemaal in op gaan, hetzelfde geldt voor mijn gastfamilie en hun vrienden. Het hele huis werd versierd in Australisch thema en ze hadden zelfs een hele outfit voor mij gezorgd met als opschrift ‘young, hot and aussie’.. dit t-shirt heb ik later ingeruild voor een topje met ‘Australia Rocks’ op.. ;) Die dag maakten we ook de typische Australische pavlova, we gingen weer op de ‘biscuit’ achter de boot en we gingen wakeboarden. En hierin verbaasde ik mezelf want na enkele keren te proberen stond ik recht, meer succes dus dan de keer dat ik ging waterskiën! Uiteraard hadden we ook een bbq want wat is een Australia day zonder bbq?
Dinsdag reden we terug naar Albury (ongeveer 1 uur) en die namiddag nam ik mijn tijd om mijn koffer uit te pakken en mijn kamer wat te personaliseren door foto’s en kaartjes op te hangen. ’s Avonds gingen mijn gastmama, Chloe, haar vriendin Laura en haar mama en ik wandelen, we wandelden doorheen het centrum van Albury en nadien ‘Monument Hill’ op, een stijle heuvel met op de top een monument ter herdenking van de Eerste Wereldoorlog en zicht over het centrum van Albury.
Op woensdagochtend ging ik samen met Chloe, Laura en een aantal vrienden ergens ontbijten. Rond de middag hadden we een meeting op mijn nieuwe school en kreeg ik een rondleiding, en vervolgens gingen we met een aantal vrienden naar de rivier de Murray die doorheen Albury stroomt. Aangezien hier geen strand te bespeuren valt, is de rivier de place to be op warme dagen. Donderdag was de start van het nieuwe schooljaar. Samen met Chloe ga ik naar Xavier High School, een private school. Het is allemaal nog wat wennen want alles is weer nieuw maar ik zie het helemaal zitten! Vrijdag was dus ook een gewone schooldag. Het uniform is hier wel wat anders.. 4 van de 5 dagen dragen we het sportuniform en iedere dinsdag dragen we ons formeel uniform. In de zomer is dit een kleedje en in de winter is dit een lange rok, tot aan de enkels! Niet te vergeten dat we in de zomer verplicht zijn om een hoed te dragen.. Doordat iedereen er hetzelfde uitziet valt het wel mee maar toch.. ;)
Gisteren zijn we naar Beechworth gegaan, een oud historisch stadje met een veel winkeltjes en restaurants op de hoofdstraat, allemaal in hun oorspronkelijke vorm (voornamelijk houten gevels) wat een country sfeer geeft. In dit dorpje woont ook mijn nieuwe WEP coördinator waarmee we een ontmoeting hadden. ’s Avonds gingen we een hapje eten in een Italiaans restaurant.
Mijn gastbroer, Jake, speelt waterpolo en had een match deze ochtend dus gingen we met z’n allen kijken. Ik had nog nooit een waterpolo match gezien maar het is dus eigenlijk handbal in het water, interessante sport! Nu zondagmiddag even rust, het perfecte moment voor een blogupdate!
Dikke knuffel,
Bieke
Ps: Het is nogal vanzelfsprekend dat mijn adres nu ook veranderd is, voor de mensen die me een briefje of kaartje willen sturen dit gaat op volgend adres : 970 Chenery Street, 2640 Glenroy NSW, Australia