40 dagen. Minder dan anderhalve maand. Minder dan 6 weken. Zo lang ben ik nog hier in Australie, 40 + 1 dagen te gaan en ik ben terug in Neerpelt. Ik vraag me af hoe hard alles en iedereen veranderd gaat zijn. Ook weet ik dat ik zelf veranderd ben, maar ik denk dat ik pas merk hoe hard ik veranderd ben wanneer ik terug in mijn oude leefomgeving ben.
De laatste schooldag voor de vakantie gingen we op excursie met photography naar een klein historisch dorpje Chiltern, waar we naar een oud huis gingen aan een meer, een oude cinema, museum en apotheek waar alles nog heel erg goed bewaard was. Het dorpje zou zo uit een Western film kunnen komen aangezien het van uit de ‘gold rush’ dateert.
2 weken paasvakantie zitter er ook op, en school is weer gestart. In de eerste week gingen we (samen met mijn gastmama, gastzus en een hele groep vrienden van de familie) naar Tathra, een klein dorpje aan de Sapphire Coast. Het was een autorit van zo’n 6 uur en ik kan je zeggen dat het uitzicht echt de hele rit boeiend bleef. Niet te geloven hoe prachtig de natuur hier is, constant afwisselende landschappen, amper huizen of dorpjes, van regenwouden tot open weilanden, valeien, meren... Wij hadden een huisje op een camping, terwijl sommigen van de hele bende een caravan hadden en anderen dan weer een tent. Tathra zelf was echt een kein dorpje, we vulden onze dagen met zwemmen, wandelingen en tripjes naar omliggende stadjes/dorpjes, we bezochten een kaasfabriek van de bekende Australische Bega. We gingen surfen, wat deze keer echt verrassend goed ging! Wel even schrikken toen de instructor, tijdens het overlopen van de gevaren, aanhaalde dat er haaien in de omgeving gespot waren.. Maar omdat wij niet ver het water in gingen, zouden we geen schrik moeten hebben..
Jammer genoeg zat het weer niet altijd mee, een paar dagen was het echt koud en regende het, wat wel spijtig was natuurlijk. Ook brachten we Pasen door in Tathra, wat natuurlijk met chocolade gevierd wordt maar voor de rest werd het niet echt uitgebreid gevierd.
Op donderdag verlieten we Tathra en reden we naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Dit was een rit van zo’n 3 uur. Je moet er geweest zijn voor je compleet begrijpt wat ik bedoel, maar ik kan je zeggen dat Canberra echt niet als een hoofdstad aanvoelt. Je merkt echt dat deze stad was ontworpen als hoofdstad en alles heel erg kunstmatig en ‘perfect’ is. Wat het ook vreemd maakt is dat Canberra geen skyline heeft, in tegenstelling tot de andere steden Melbourne, Sydney, Brisbane etc. Veel is er ook niet te doen in de stad, de grootte van Genk denk ik zo, wat echt niks is in vergelijking met de grootsteden. We verbleven 2 nachten in Canberra om de bezienswaardigheden te bezichtigen en hierna hadden we het eigenlijk ook echt wel gezien.
Op donderdag gingen we naar Questacon, een interactief wetenschappelijk museum, wat met technopolis te vergelijken is. Vrijdagochtend gingen we naar een toren met uitzicht over Canberra en omstreken, erna gingen we naar een nationale waterpolo match waarin een ploeg van Albury speelde. Hierna gingen we naar het Australisch parlement, wat erg interessant was om te zien. We kregen een rondleiding en zo kwam ik ook te weten dat ze in de inkomsthal Belgisch marmer gebruikt hebben! In de namiddag gingen we naar de Australian War Memorial, wat heel erg indrukwekkend was, in het gebouw zijn er 2 muren met al de gevallen Australiers, met allemaal rode klaprozen als symbool. Ook was er een tombe ter ere van de onbekende soldaat, en 2 dagen voor wij hier waren, had prince Harry (van Engeland) hier nog bloemen neergelegd met een kaartje. In de War Memorial was er ook een tentoonstelling over de 2 wereldoorlogen en verschillende andere oorlogen wat allemaal heel erg boeiend was.
Op zaterdag reden we terug naar Albury en de rit duurde onverwacht heel wat langer aangezien we file hadden omdat er een truck was uitgebrand op de snelweg. Dit was de eerste keer ooit dat mijn gastzus in een file had vastgezeten en je kon merken dat veel mensen het nog niet vaak meegemaakt hadden, mensen stapten uit hun auto en begonnen allemaal tegen elkaar te babbelen, klommen een steile heuvel om te zien wat er aan de hand was… :D ‘s Avonds gingen we naar een presentatie van de footy (rugby) en ik heb me laten vertellen dat we de komende weekenden vaak naar de footy zullen gaan aangezien mijn gastouders hun bedrijf een bepaalde footy club sponsort.
De 2de week brachten we door in Albury, we gingen fietsen, wandelen, shoppen, uit eten, etc. Ook was het Chloe’s verjaardag. Het is herfst nu en vooral tijdens de paasvakantie voelde het erg vreemd aan, aangezien het nog heel erg warm was, de bomen verliezen hun bladeren, maar we liepen nog steeds in shortjes en topjes rond. Jammer genoeg is het weer nu, de school weer is begonnen, heel wat minder goed. Er is veel wind, het regent regelmatig, ‘s avonds steken we de openhaard aan, zonder trui buiten gaan is echt te koud. We zijn ook begonnen ons winter uniform te dragen. 4 dagen per week is dit het sport uniform waarbij we keuze hebben uit de lange donkerblauwe trainingsbroek of een kort broek, en zo lang ik het nog kan verdragen verkies ik toch de korte broek te dragen, aangezien de lange broek echt niet flatterend is… Iedere dinsdag dragen we ons formal uniform; een donkergroen geruite rok tot op onze enkels, een blauwe kousen zodat we onze benen niet laten zien, een wit hemd met kravat (jap, heb moeten googlen hoe ik een kravat knoop, wie had ooit gedacht dat ik er een zou dragen?) en een blauwe trui. De rok is eigenlijk echt vervelend, ben er al een paar keer bijna over gestruikeld! Wel lekker warm.. :)
Zaterdag 25 april was het Anzac Day, de dag waarop Australie en Nieuw-Zeeland de start van hun gemeenschappelijke deelname aan WO I herdenkt, en omdat het dit jaar 100 jaar geleden was, was de herdenking nog groter. Mijn wekker ging om 4u30 af aangezien we, zoals de traditie het voorschrijft, naar dawn service gingen. Over het hele land komen mensen op verschillende plaatsen voor zonsopgang samen op Anzac Day om de aankomst van de soldaten in Galopoli te herdenken, wat op 25 april 1915 bij zonsopkomst plaatsvond. We gingen naar een monument in Albury dat gewijd is aan de Anzac (Australian and New Zealand Army Corps). Samen met zo’n duizend anderen, luisterden we naar verhalen, het Australisch volkslied en bij zonsopgang werd ‘the last post’ op bugel gespeeld. Even te vermelden dat het 10 minuten voor het gebeuren begon, de regen met bakken uit de lucht kwam gevallen en we helemaal doorweekt waren aangezien we geen paraplu mee hadden genomen, maar het was het waard, we waren hier om ons respect te tonen. Later op de ochtend was er een parade doorheen Albury met oud soldaten, oorlogsvoertuigen en verschillende studenten van verschillende scholen waarmee ze tonen dat de scholen respect hebben voor de slachtoffers (de reden dat ik en mijn gastzus niet mee liepen was het feit dat we dan helemaal niks van het gebeuren zouden kunnen zien). In de namiddag gingen we naar de footy, wat ook een traditie op Anzac Day is, alle spelers droegen een zwarte band, the last post werd gespeeld.. ‘s Avonds gingen we nog naar het clublokaal van de footy, waar een gok spelletje ‘two up’ werd gespeeld dat enkel legaal is op Anzac Day, omdat het een populair spelletje was bij de Australische soldaten tijdens WOI.
Foto's volgen snel!
De laatste schooldag voor de vakantie gingen we op excursie met photography naar een klein historisch dorpje Chiltern, waar we naar een oud huis gingen aan een meer, een oude cinema, museum en apotheek waar alles nog heel erg goed bewaard was. Het dorpje zou zo uit een Western film kunnen komen aangezien het van uit de ‘gold rush’ dateert.
2 weken paasvakantie zitter er ook op, en school is weer gestart. In de eerste week gingen we (samen met mijn gastmama, gastzus en een hele groep vrienden van de familie) naar Tathra, een klein dorpje aan de Sapphire Coast. Het was een autorit van zo’n 6 uur en ik kan je zeggen dat het uitzicht echt de hele rit boeiend bleef. Niet te geloven hoe prachtig de natuur hier is, constant afwisselende landschappen, amper huizen of dorpjes, van regenwouden tot open weilanden, valeien, meren... Wij hadden een huisje op een camping, terwijl sommigen van de hele bende een caravan hadden en anderen dan weer een tent. Tathra zelf was echt een kein dorpje, we vulden onze dagen met zwemmen, wandelingen en tripjes naar omliggende stadjes/dorpjes, we bezochten een kaasfabriek van de bekende Australische Bega. We gingen surfen, wat deze keer echt verrassend goed ging! Wel even schrikken toen de instructor, tijdens het overlopen van de gevaren, aanhaalde dat er haaien in de omgeving gespot waren.. Maar omdat wij niet ver het water in gingen, zouden we geen schrik moeten hebben..
Jammer genoeg zat het weer niet altijd mee, een paar dagen was het echt koud en regende het, wat wel spijtig was natuurlijk. Ook brachten we Pasen door in Tathra, wat natuurlijk met chocolade gevierd wordt maar voor de rest werd het niet echt uitgebreid gevierd.
Op donderdag verlieten we Tathra en reden we naar Canberra, de hoofdstad van Australie. Dit was een rit van zo’n 3 uur. Je moet er geweest zijn voor je compleet begrijpt wat ik bedoel, maar ik kan je zeggen dat Canberra echt niet als een hoofdstad aanvoelt. Je merkt echt dat deze stad was ontworpen als hoofdstad en alles heel erg kunstmatig en ‘perfect’ is. Wat het ook vreemd maakt is dat Canberra geen skyline heeft, in tegenstelling tot de andere steden Melbourne, Sydney, Brisbane etc. Veel is er ook niet te doen in de stad, de grootte van Genk denk ik zo, wat echt niks is in vergelijking met de grootsteden. We verbleven 2 nachten in Canberra om de bezienswaardigheden te bezichtigen en hierna hadden we het eigenlijk ook echt wel gezien.
Op donderdag gingen we naar Questacon, een interactief wetenschappelijk museum, wat met technopolis te vergelijken is. Vrijdagochtend gingen we naar een toren met uitzicht over Canberra en omstreken, erna gingen we naar een nationale waterpolo match waarin een ploeg van Albury speelde. Hierna gingen we naar het Australisch parlement, wat erg interessant was om te zien. We kregen een rondleiding en zo kwam ik ook te weten dat ze in de inkomsthal Belgisch marmer gebruikt hebben! In de namiddag gingen we naar de Australian War Memorial, wat heel erg indrukwekkend was, in het gebouw zijn er 2 muren met al de gevallen Australiers, met allemaal rode klaprozen als symbool. Ook was er een tombe ter ere van de onbekende soldaat, en 2 dagen voor wij hier waren, had prince Harry (van Engeland) hier nog bloemen neergelegd met een kaartje. In de War Memorial was er ook een tentoonstelling over de 2 wereldoorlogen en verschillende andere oorlogen wat allemaal heel erg boeiend was.
Op zaterdag reden we terug naar Albury en de rit duurde onverwacht heel wat langer aangezien we file hadden omdat er een truck was uitgebrand op de snelweg. Dit was de eerste keer ooit dat mijn gastzus in een file had vastgezeten en je kon merken dat veel mensen het nog niet vaak meegemaakt hadden, mensen stapten uit hun auto en begonnen allemaal tegen elkaar te babbelen, klommen een steile heuvel om te zien wat er aan de hand was… :D ‘s Avonds gingen we naar een presentatie van de footy (rugby) en ik heb me laten vertellen dat we de komende weekenden vaak naar de footy zullen gaan aangezien mijn gastouders hun bedrijf een bepaalde footy club sponsort.
De 2de week brachten we door in Albury, we gingen fietsen, wandelen, shoppen, uit eten, etc. Ook was het Chloe’s verjaardag. Het is herfst nu en vooral tijdens de paasvakantie voelde het erg vreemd aan, aangezien het nog heel erg warm was, de bomen verliezen hun bladeren, maar we liepen nog steeds in shortjes en topjes rond. Jammer genoeg is het weer nu, de school weer is begonnen, heel wat minder goed. Er is veel wind, het regent regelmatig, ‘s avonds steken we de openhaard aan, zonder trui buiten gaan is echt te koud. We zijn ook begonnen ons winter uniform te dragen. 4 dagen per week is dit het sport uniform waarbij we keuze hebben uit de lange donkerblauwe trainingsbroek of een kort broek, en zo lang ik het nog kan verdragen verkies ik toch de korte broek te dragen, aangezien de lange broek echt niet flatterend is… Iedere dinsdag dragen we ons formal uniform; een donkergroen geruite rok tot op onze enkels, een blauwe kousen zodat we onze benen niet laten zien, een wit hemd met kravat (jap, heb moeten googlen hoe ik een kravat knoop, wie had ooit gedacht dat ik er een zou dragen?) en een blauwe trui. De rok is eigenlijk echt vervelend, ben er al een paar keer bijna over gestruikeld! Wel lekker warm.. :)
Zaterdag 25 april was het Anzac Day, de dag waarop Australie en Nieuw-Zeeland de start van hun gemeenschappelijke deelname aan WO I herdenkt, en omdat het dit jaar 100 jaar geleden was, was de herdenking nog groter. Mijn wekker ging om 4u30 af aangezien we, zoals de traditie het voorschrijft, naar dawn service gingen. Over het hele land komen mensen op verschillende plaatsen voor zonsopgang samen op Anzac Day om de aankomst van de soldaten in Galopoli te herdenken, wat op 25 april 1915 bij zonsopkomst plaatsvond. We gingen naar een monument in Albury dat gewijd is aan de Anzac (Australian and New Zealand Army Corps). Samen met zo’n duizend anderen, luisterden we naar verhalen, het Australisch volkslied en bij zonsopgang werd ‘the last post’ op bugel gespeeld. Even te vermelden dat het 10 minuten voor het gebeuren begon, de regen met bakken uit de lucht kwam gevallen en we helemaal doorweekt waren aangezien we geen paraplu mee hadden genomen, maar het was het waard, we waren hier om ons respect te tonen. Later op de ochtend was er een parade doorheen Albury met oud soldaten, oorlogsvoertuigen en verschillende studenten van verschillende scholen waarmee ze tonen dat de scholen respect hebben voor de slachtoffers (de reden dat ik en mijn gastzus niet mee liepen was het feit dat we dan helemaal niks van het gebeuren zouden kunnen zien). In de namiddag gingen we naar de footy, wat ook een traditie op Anzac Day is, alle spelers droegen een zwarte band, the last post werd gespeeld.. ‘s Avonds gingen we nog naar het clublokaal van de footy, waar een gok spelletje ‘two up’ werd gespeeld dat enkel legaal is op Anzac Day, omdat het een populair spelletje was bij de Australische soldaten tijdens WOI.
Foto's volgen snel!