Het is leren met wat voor mensen je wil omgaan, wat voor een persoon je zelf wil zijn. Je comfort zone uitstappen. Comfortabel zijn in oncomfortabele momenten. Het is de ongemakkelijke momenten wanneer je ergens heen gaat en je helemaal niemand kent. Iedereen lijkt alles over jou te weten maar jij kunt zelfs niet eens namen onthouden.
Het is vrienden worden met mensen waar je voordien misschien vooroordelen over zou hebben. Openstaan voor vriendschappen met mensen die zich misschien buiten jouw leefwereld bevinden. Het is de unieke band tussen uitwisselingsstudenten. Die klik vanaf het eerste moment dat je elkaar ontmoet. Dezelfde ervaring delen,samen heimwee hebben, doorheen dezelfde gevoelens gaan.
Op uitwisseling gaan is zo verward zijn, met jezelf in de knoop liggen, het gevoel hebben dat je niet begrepen wordt, worstelen met je eigen emoties en uiteindelijk jezelf tegenkomen en hier rust mee kunnen vinden. Het doet je afvragen waarom je je altijd zoveel zorgen maakte om dingen die op dat ogenblik belangrijk leken, maar achteraf gezien helemaal niet uit maakten. Het is nadenken. Over je toekomst. Over wat belangrijk is en wat niet.
Het is zelf beslissingen maken waar je voordien nooit zelf verantwoordelijk voor was. Op uitwisseling gaan is trots zijn op jezelf. Erachter komen dat je zelf iets kan bereiken als je het wilt. Het is er achter komen dat je zelfstandig kan zijn. Dat je je mannetje kunt staan. Niet meer twijfelen maar die kans gewoon grijpen omdat je weet dat als je het zou afwimpelen, je er achteraf spijt van zou hebben.
Het is een levenservaring, iets wat je voor altijd met je zult meedragen. Je blik op de wereld verandert. Het is steeds meer willen ontdekken, meer van de wereld willen zien, niet stil kunnen zitten, de drang hebben om te reizen.
Dankbaar zijn, tolerant zijn, geduld hebben. Vertrouwen tonen. Je openstellen voor iets nieuw. Het is een nieuwe levensstijl aannemen. Compleet van je eigen gewoontes afwijken, geen routine meer hebben. Het is mensen iets leren over je eigen achtergrond en zelf ook nieuwe dingen ontdekken. Het is een nieuwe kijk op je eigen cultuur hebben, kritisch zijn. Er achter komen dat niet alles vanzelfsprekend is. Het is leren omgaan met onverwachte wendingen en teleurstellingen.Het is vertrouwen hebben in mensen die je pas hebt leren kennen, dat alles uiteindelijk goed komt, dat de mensen die je achterlaat het goed stellen.
Het is er achter komen wie er om je geeft en wie niet, wie er tijd voor je maakt. Je ontdekt wat je aan mensen hebt. Opgewekt zijn telkens er een kaartje of pakketje arriveert met je naam op. Met tranen in je ogen skypen en wensen dat je die bepaalde persoon nu een knuffel kon geven. Het is heimwee hebben. Je machteloos voelen in situaties waar mensen in je geboorteland het moeilijk hebben, weten dat er niet veel is wat je voor hen kan beteken. Het is het verdomde tijdverschil, wat contact met het thuisfront nog moeilijker maakt.
De tijd die veel te snel voorbij gaat maar aan de andere kant ook weer eeuwen lijkt te duren. Het dubbele gevoel, je gastland dat als je tweede thuis voelt en het niet willen verlaten omdat je weet dat het nooit hetzelfde zal zijn. Het is het aftellen naar de hereniging met je vrienden en familie die op je wachten. Het afscheid. Het verschrikkelijk pijnlijke afscheid. Het weten dat je de geweldige mensen die je gedurende het jaar ontmoet hebt, zult moeten verlaten. Elkaar beloven om contact te houden. Hopen om elkaar snel weer terug te zien.
“Exchange isn’t a year in your life, it’s a life in a year”